Η Σατραπεία
 Τί συμφορά, ἐνῶ εἶσαι καμωμένος
 γιά τά ωραία καί μεγάλα ἔργα
 ἡ ἄδικη αὐτή σου ἡ τύχη πάντα
 ἐνθάρρυνσι κ' ἐπιτυχία νά σέ άρνεῖται·
 νά σ' ἐμποδίζουν εὐτελείς συνήθειες,
 καί μικροπρέπειες, κι ἀδιαφορίες.
 Καί τί φρικτή ἡ μέρα πού ἐνδίδεις
 (ἡ μέρα πού ἀφέθηκες κ' ἐνδίδεις),
 καί φεύγεις ὁδοιπόρος γιά τά Σοῦσα,
 καί πιαίνεις στον μονάρχην Ἀρταξέρξη
 πού εὐνοϊκά σέ βάζει στήν αὐλή του,
 καί σέ προσφέρει σατραπεῖες καί τέτοια.
 Καί σύ τά δέχεσαι μέ ἀπελπισία
 αὐτά τά πράγματα ποὺ δὲν τὰ θέλεις.
 Ἄλλα ζητεί ἡ ψυχή σου, γι' ἄλλα κλαίει·
 τὸν ἔπαινο του Δήμου καί τῶν Σοφιστῶν,
 τὰ δύσκολα καὶ τ' ἀνεκτίμητα Εὗγε·
 τὴν Αγορά, τὸ Θέατρο, καί τούς Στεφάνους.
 Αὐτά ποῦ θὰ στὰ δώσει ὁ Ἀρταξέρξης,
 αὐτά ποῦ θὰ τὰ βρεῖς στὴ σατραπεία·
 καὶ τί ζωὴ χωρὶς αὐτά θὰ κάμεις. 

 Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1910)

 
 The Satrapy
 What a misfortune, although you are made
 for fine and great works
 this unjust fate of yours always
 denies you encouragement and success;
 that base customs should block you;
 and pettiness and indifference.
 And how terrible the day when you yield
 (the day when you give up and yield),
 and you leave on foot for Susa,
 and you go to the monarch Artaxerxes
 who favorably places you in his court,
 and offers you satrapies and the like.
 And you accept them with despair
 these things that you do not want.
 Your soul seeks other things, weeps for other things;
 the praise of the public and the Sophists,
 the hard-won and inestimable Well Done;
 the Agora, the Theater, and the Laurels.
 How can Artaxerxes give you these,
 where will you find these in a satrapy;
 and what life can you live without these.

 Constantine P. Cavafy (1910).